Als urbex-fotograaf kom je dikwijls vreemde taferelen tegen. Toch heb je dikwijls het gevoel dat de originele bewonders er bewust zijn uitgetrokken. Dure en persoonlijke zaken zijn meegenomen... hoewel je soms kunt twijfelen wie deze meenam.

Maar soms -zoals hier het geval was- kom je terecht in een tijdscapsule. Het lijkt alsof het hele pand al 20 jaar wacht tot de bewoneer weer binnen komt gewandeld. Al zal dat wellicht nooit meer gebeuren.

Wat vind jij boeiend aan urbexfotografie? Reageer hieronder!